Argentinië en Chili - 2008

Week 10 - BA en naar huis

27 t/m 30 december 2008

Zaterdag 27 december 2008                                                Buenos Aires, 19.30 uur

Toen we ons vanmorgen om tien uur klaarmaakten voor het ontbijt werden we opgeschrikt door het geluid van regen. en niet zo maar regen; er kwam een flinke stortbui naar beneden. Gelukkig moesten we toch nog eerst eten dus mocht het wat ons betreft wel even regenen. Het ontbijt stelde net als twee maanden geleden niet zo veel voor. Een paar sneetjes geroosterd brood met abrikozenjam, thee en vers sinaasappelsap.

Toen we om elf uur op pad gingen, was het gelukkig weer droog. De temperatuur was al zeer aangenaam en het zonnetje liet zich al zo af en toe een beetje zien. We zijn eerst naar Plaza de Recoleta gewandeld. Daar was een grote markt met allemaal prullaria, veel zelfgemaakte rommel en allerlei toeristische troep. Hier hebben we dus niet lang rondgekeken.

Via de Basilica Nuestro Senora del Pilar zijn we vervolgens naar het Cementerio de Recoleta gewandeld. Dit is het beroemdste kerkhof van Argentinië. Het is vergelijkbaar met het kerkhof Père Lachaise in Parijs. In 6400 graftombes liggen ruim 25.000 mensen begraven. Daaronder zijn heel veel beroemde Argentijnse staatslieden, kunstenaars, schrijvers, en sporters. De bekendste en meest bezochte tombe is die van de familie Duarte. Hier ligt namelijk Evita Péron in begraven. In vergelijking met de overdreven graftombes die je verder op het kerkhof aantreft, was de tombe van de Duartes maar een klein en onbeduidend vlekje op de begraafplaats.

De tombes varieerden van zeer klein (net groot genoeg voor één grafkist) tot belachelijk groot. In die grote tombes kon je bovengronds al snel vijf tot tien kisten zien liggen. Hoeveel er dan nog ondergronds lagen blijft een raadsel. Alle tombes hadden echter ook een kelder die nog een paar meter de grond in ging.

Het bovengrondse deel van de tombes is meestal versierd met marmeren beelden en alle pracht en praal die je maar kunt verzinnen. We zijn op een gegeven moment maar gestopt met foto’s maken omdat we anders alle tombes wel hadden kunnen fotograferen. Toen we alles gezien hadden, vonden we buiten de poort eindelijk de kiosk waar ze de plattegronden verkochten waar iedereen mee rond liep. Zo kunnen we dus achteraf nog even kijken welke graven we allemaal gezien hebben en welke dat we gemist hebben.

Op het kerkhof hebben we meer buitenlandse toeristen gezien dan dat we de afgelopen acht weken bij elkaar hebben gezien. Helaas vooral Amerikanen. Het blijft toch een apart volk. Totaal geen oog voor de aanwezigheid van anderen en alleen op zichzelf gericht. Gelukkig was het een groot kerkhof. Verder waren ze ook goed geïnformeerd. Dat bleek uit de opmerking van een Amrikaanse vrouw bij de tombe van de Duartes. “No, it can’t be here. Her name was Péron and the sign here says ‘Duarte’”. Om vervolgens rustig om te draaien en te vertrekken.

Na ons bezoek aan het kerkhof zijn we even door het Buenos Aires Design gewandeld. niet helemaal onze smaak maar het was er wel lekker koel. Bij één van de trendy cafés aan de buitenrand van het winkelcentrum hebben we op het terras een alcoholvrije cocktail gedronken. Het was een mix van vers geperst sap van aardbeien, sinaasappels, bananen, citroen en perziken met ijs  en smaakte heerlijk. Helemaal opgefrist zijn we toen verder gewandeld naar Puerto Madero. Dit is het oude havengebied van Buenos Aires. Vanaf het begin van de twintigste eeuw is dit gebied in verval geraakt omdat er een nieuwe en grotere haven werd geopend in Retiro. In de jaren tachtig is er echter nieuw leven in de buurt geblazen. Aan de ene kant van het water zijn de oude pakhuizen omgebouwd tot kantoren, restaurants en cafés. Aan de andere kant van de Diques worden allemaal hypermoderne kantoorgebouwen neergezet. Langs het water hebben we eerst een aantal restaurants bekeken en omdat het toch al lunchtijd was, hebben we er een uitgekozen om lekker te eten. Omdat we ons toch alvast langzaam aan willen gaan passen aan de Nederlandse tijden, hebben we maar gewoon onze warme maaltijd van vandaag vanmiddag alvast gegeten. Zo hoeven we vanavond alleen nog een kleinigheidje te eten en hoeven we niet pas om half tien op zoek te gaan naar een restaurant.

Het is gebleken dat we nog niet verleerd zijn om goede restaurants uit te zoeken. We hebben heerlijke vis en biefstuk gegeten. De porties waren niet overdreven groot en het was ook niet erg duur. Toen we later verder liepen, bleek dat we ook veel goedkoper hadden kunnen eten. De restaurants met plastic tafellakens en creatieve bediening (o.a. Hooters) waren bij dique 3!

Na het eten zijn we via Plaza de Mayo naar het Plaza de Congreso gelopen. Hier ligt het Argentijnse parlementsgebouw.

Daarna hebben we nog een lekker ijsje gegeten en na enkele flessen drinken te hebben ingeslagen zijn we om half zes moe maar voldaan terug gegaan naar ons ‘Tango Paradise’. Daar hebben we lekker niets meer gedaan. Zo meteen moeten we nog even op pad om wat te eten en dan zit deze dag er ook al weer op. Morgen nog één dagje om Buenos Aires te verkennen en dan zit het er al weer op hier in Argentinië.

Zondag 28 december 2008                                                   Buenos Aires, 18.00 uur

We hadden gepland om gisteravond nog een klein hapje te gaan eten. Dit werd uiteindelijk toch nog een beetje een groot hapje. We hadden vrijdag een leuke tapasbar gezien en dachten daar even een paar tapas te gaan eten. Op de kaart stond echter ook een ‘plankje’ met verschillende vlees- en kaassoorten. Dit plankje bleek na bestelling toch meer een plank te zijn. Ze waren niet zuinig geweest met het vlees en de kaas. Verschillende soorten rauwe en gekookte ham, gerookt hert, leverworst, chorizo, drie soorten kaas, gemarineerde mozzarella en wat champignons. Hierbij werd een mandje vers geroosterd brood geserveerd. Het smaakte uitstekend maar we hebben het niet opgekregen. Bij het betalen kregen we vervolgens de rekening van de tafel naast ons geserveerd. Ondanks dat het bedrag lager was dan wat we eigenlijk zouden moeten betalen, hebben we het toch maar even netjes gemeld. Anders krijgen we onze pesos natuurlijk nooit op.

Gelukkig dat we gisteravond nog goed gegeten hadden want het ontbijt vanmorgen was zeer minimaal. Allebei een stukje uitgedroogd kerstbrood met een glas jus en een kop thee was alles wat we kregen. Met deze bodem gingen we om kwart over elf weer op pad voor ons laatste rondje door Buenos Aires. We zijn eerst de Avenida Corrientes weer helemaal afgewandeld tot aan Florida. Dit is de Kalverstraat van Buenos Aires. Aangezien het zondag was, waren de meeste winkels gesloten maar daardoor was het er wel niet druk. Na Florida een stuk gevolgd te hebben, zijn we overgestoken naar San Telmo. Deze wijk hebben we twee maanden geleden op onze eerste dag hier ook al eens bekeken en er was niets veranderd. Nog steeds heel veel verkopers van tweedehands en zelfgemaakte rommel, straattheater, tangodansers en verkopers van allerlei drank en voeding. Aan het einde van de straat zijn we de wijk ‘La Boca’ ingewandeld. Deze buurt staat niet zo goed bekend maar herbergt wel twee grote toeristische attracties. Allereerst natuurlijk La Bonbonera. Dit is het stadion van Boca Juniors. Het is helemaal geschilderd in de clubkleuren blauw en geel en ligt echt midden in de wijk. De huizen staan op sommige plaatsen bijna tegen het stadion aan. We hadden geen zin in een rondleiding door het stadion maar we hebben wel even in de winkel gekeken.

De tweede bezienswaardigheid in de wijk zijn de gekleurde huizen. In een bepaald deel van de wijk heeft in de vorige eeuw een kunstenaar een deel van de golfplaten waar veel huizen mee gebouwd zijn een leuk kleurtje gegeven. Zo wilde hij de boel een beetje opvrolijken. Dat is hem ook aardig gelukt. Niet alleen zien de gekleurde huisjes er leuk uit; er omheen heeft zich een hele toeristenindustrie ontwikkeld. Heel veel terrasjes met live muziek en dans, en veel straatverkopers.

Het was leuk voor even maar al snel waren we het opdringerige zat en zijn we terug gegaan richting San Telmo. Onderweg heeft Tim nog een shirt van Boca Juniors gekocht. Eenmaal weer bij San Telmo, zijn we weer richting Puerto Madera gelopen. We hadden gisteren twee stukken overgeslagen en die wilden we toch nog even bekijken. Gelukkig was dit niet de enige reden want was het zonde geweest. Er was namelijk niet veel te zien. De meeste gebouwen stonden leeg. De tweede reden voor ons hernieuwde bezoek waren echter de restaurantjes. We hadden gisteren nog een paar restaurants gezien waar we wel hadden willen eten en bij een ervan hebben we vanmiddag weer een paar heerlijk biefstukken gegeten.

Na het eten zijn we via een creatieve route terug gewandeld naar ons B&B. Daar hebben we geprobeerd alvast online in te checken voor de vluchten naar huis. De eerste vlucht is gelukt. Alleen het printen van de boardingpassen wilde niet lukken omdat de inkt van de printer op was. Dat doen ze morgen op het vliegveld dan maar. Voor de vlucht van Madrid naar Amsterdam moeten we morgenvroeg nog maar eens proberen. Online inchecken kan namelijk pas vanaf 24 uur voor vertrek van de betreffende vlucht. En we vliegen pas overmorgen.

Nu rest ons niets anders dan onze tassen weer in te pakken, nog een hapje te eten en dan proberen nog een nachtje goed te slapen in het wat matige bed. Daarbij is het ook nog eens erg benauwd. Het was vandaag zwaar bewolkt maar het waren toch ruim dertig graden. Pas aan het einde van de middag kwam de zon er een beetje door. Toen schoot de temperatuur nog eens een paar graden omhoog. Gelukkig waren we toen al bijna terug in Tango Paradise.

Maandag 29 december 2008                                                                       IB6842

Gisteravond hebben we nog bij Chiquillin een bordje pasta gegeten. Het smaakte wel maar hun biefstuk en vis van acht weken geleden smaakten toch beter. Daarna hebben we onze tassen verder ingepakt en toen was het tijd voor ons laatste nachtje in Argentinië. Voor de afwisseling was het eens niet zo benauwd dus hebben we best goed geslapen.

Het ontbijt vanmorgen was weer zwaar beneden peil maar we hadden weer een beetje energie om op het vliegveld te komen. Het online inchecken voor de vlucht naar Amsterdam wilde ook vandaag niet lukken. De vlucht werd nu wel vermeld in ons reisschema maar omdat we de andere vlucht gisteren al inchecked hadden, konden we vandaag niet opnieuw het programma opstarten. Geen probleem want we moesten toch al op het vliegveld onze boardingpassen laten printen omdat de inkt bij Tango Paradise op was. Daarbij waren de plaatsen voor de lange vlucht belangrijker dan die voor de korte vlucht naar Amsterdam.

Om kwart voor elf stond de taxi al voor de deur dus hebben we afscheid genomen van Maria en zijn we vertrokken. De rit naar het vliegveld ging een stuk sneller dan die van het vliegveld naar de stad toen we aankwamen. Het was een betere auto zodat er flink doorgereden kon worden en de route was er een met minder stoplichten. Dat resulteerde erin dat we al om half twaalf op het vliegveld waren. Daar waren we te vroeg voor het inchecken dus hebben we ons maar ergens in de buurt van de balies een plaatsje uitgezocht. Toen de balies twintig minuten later open gingen, stonden we als tweede in de rij. De honderd mensen die al in de rij stonden, hebben we voor het gemak even niet gezien. Aangezien er niet geprotesteerd werd, waren we snel aan de beurt. Toen we eenmaal onze boardingpassen hadden, mochten we voor het eerst in onze reiscarrière vertrekbelasting betalen. Zo kwamen we tenminste toch nog van onze pesos af. Daarna konden we door de paspoort- en bagagecontrole en vervolgens stonden we al weer in het winkelcentrum. Daar hadden we het snel gezien en om te tijd te doden hebben we maar onze laatste pesos opgegeten.

Om kwart voor drie konden we aan boord van het vliegtuig en precies op de geplande tijd vertrokken we richting Madrid. Al snel na vertrek kregen we het avondeten geserveerd. Om de herinnering aan de heerlijke Argentijnse biefstukken niet meteen te verpesten hebben we niet gekozen voor de ‘beef’ maar voor de lasagne. Dit viel niet tegen. Het blijft vliegtuigvoedsel maar het smaakte en het vulde in ieder geval goed. Daarna was het tijd om te proberen wat te slapen.

Dinsdag 30 december 2008                                                Blerick, 18.00 uur

Dat slapen viel toch nog wat tegen. Het was een erg onrustige vlucht. Er was veel turbulentie dus we zijn flink op en neer geschud. Daarnaast roepen ze dan om de vijf minuten om dat je moet blijven zitten en dat je de veiligheidsriemen om moet hebben. Dat is niet echt bevorderlijk als je wilt slapen. Toen om vier uur de lichten weer aangingen hadden we dan ook nog nauwelijks een oog dicht gedaan. Het ontbijt stelde vervolgens niet zo veel voor en is door Tim ook maar gewoon overgeslagen. Hij hoopte op het vliegveld nog wel wat te kunnen eten.

Om twintig voor zes landden we uiteindelijk in Madrid. Ruim voor op schema dus we hadden tijd genoeg om ergens wat te gaan eten. Het was alleen jammer dat er op dat tijdstip nog niets open was ! Na een uurtje wachten gingen om half acht gelukkig toch de winkels open en konden we lekkere broodjes met zalm en ham als ontbijt bestellen. Met een half uurtje vertraging vertrokken we uiteindelijk voor de laatste vlucht naar Amsterdam. Ondanks het late vertrek waren we toch netjes op schema weer terug in ons koude kikkerlandje. Bij aankomst was het drie graden onder nul en scheen er een waterig zonnetje. Onze bagage kwam snel van de band rollen en het ontvangstcomité stond al op ons te wachten. De wandeling naar de auto zorgde er in iedere geval voor dat we het warm hadden toen we in de auto stapten. Onderweg naar huis werden de eerste verhalen verteld en zijn we nog even gestopt om een hapje te eten. Uiteindelijk waren we om half drie weer in ons eigen huisje. Daar was de verwarming gelukkig al aangezet dus was het er al lekker warm. Eenmaal weer thuis werden de rugzakken uitgepakt, werd de post bekeken en werd een poging gedaan om een eerste machine was te draaien. Dit ging echter niet helemaal goed. De laatste dag voor vertrek maakte de machine bij het centrifugeren al vreemde geluiden. Nu wilde de trommel helemaal niet meer draaien. Een monteur was pas volgende week beschikbaar dus voorlopig moeten we iets anders verzinnen. Naast de wasmachine weigerde ook onze SpaceStar om enige activiteit te ontplooien. Jan had al verteld dat hij niet wilde starten en dat was nog niet veranderd. Met de mobiliteitsservice van de Mitsubishi stond er echter binnen een uur een monteur op de stoep die hem weer aan de praat kreeg. Vochtige contactpunten en een zwakke accu waren de boosdoeners. Eens kijken of hij morgen met de nieuwe accu wel gewoon start. Nadat deze zaken geregeld waren, zijn we even boodschappen gaan doen en daarna zijn we met een flinke lading was naar Herman en Angelien gegaan om even bij te kletsen. Daar hebben we tijdens het wachten ook maar meteen mee gegeten. Zo hoefden we niet meer op pad om nog wat voedzaams te regelen. Om half tien waren we vervolgens weer thuis om de was op te hangen en ons klaar te gaan maken voor een heerlijk zacht bed. Daarmee is dan helaas een einde gekomen aan een schitterende reis. Het is helemaal geworden wat we er van verwacht hadden al was het veel te snel voorbij. Het enige nadeel is dat dit naar meer smaakt!! Hoe we dat willen gaan doen blijft voorlopig nog wel even een vraagteken.