Zaterdag 27 april 2013                                                  Luzern
Na de gebruikelijke dagen van voorbereidingen begon vandaag de meivakantie 2013 dan echt. Vanmorgen liep om kwart over vijf de wekker af. Er moesten nog wat broodjes worden gesmeerd en een aantal zaken moesten nog worden ingepakt. Gelukkig hadden we gisteravond het meeste al afgehandeld. Het was wel duidelijk dat we niet meer helemaal precies wisten wat we allemaal mee moesten nemen. Gisteravond, na het inpakken van de vouwwagen, kwam Tim er nog achter dat hij vergeten was het kastje voor in de voortent in te pakken. Hij begreep toen ineens ook waarom hij zoveel ruimte over had bij het inladen. Gelukkig  paste het kastje ook zonder problemen bovenop de wagen onder het dekzeil.  Zo hoefde niet om tien uur nog een keer de hele zaak te worden verbouwd. Misschien toch eens goed om een inventarislijst of checklist te maken voor het inpakken.

Om kwart over zes waren we klaar voor vertrek en werden Luuk en Evi wakker gemaakt. In tegenstelling tot een normale ochtend stond Luuk meteen op en hij vertelde dat hij in de auto verder ging slapen. Ook bij Evi kon er meteen een lachje vanaf dus ze konden zonder problemen de auto in.

De eerste uren van de reis gingen zonder problemen. Het was niet druk op de weg en het was nog droog. Beide zaken veranderden echter drastisch na onze eerste stop. Bij een raststätte hebben we de kinderen aangekleed en hebben we een warme chocomel gedronken. Dat was bij een buitentemperatuur van drie graden best lekker. We kwamen ook nog Job en Rens van de Milagroep van Scopias tegen. Ze waren op weg naar het Schwarzwald voor een trainingsstage. Gezien de weersvoorspellingen hadden ze beter ski’s mee kunnen nemen.

Na de stop was het een stuk drukker op de weg en het heeft het grootste deel van de rest van de dag geregend. We hebben dus maar rustig op de rechter baan met het vrachtverkeer meegereden. Bij het naderen van Basel besloot Petra dat het tijd was om eens een nieuwe route te proberen. Ze verwachtte dat het bij de gewone grensovergang wel eens druk zou kunnen zijn en dus werd een alternatieve weg gekozen. Helaas bleek ook hier al een kilometer voor de grens een amper bewegende file te staan. Na enig twijfelen werd toen maar voor route drie gekozen. Na vijftien kilometer binnendoor kwamen we bij een overgang waar we na vijf minuten al de grens  over waren. De wakkere douanier vroeg of we wat aan te geven hadden en of we met vakantie waren….. Toen we op het laatste bevestigend antwoordden, wenste hij ons een goede reis en mochten we Zwitserland in.

Om vervolgens weer op de normale route uit te komen bleek toch nog wat voeten in de aarde te hebben. Het schoot niet echt op dus het reisdoel van de dag werd wat aangepast. Voorbij de Gotthardtunnel gingen we toch al niet meer halen want daar stond negentien kilometer file en de wachttijd was meer dan twee uur. Aangezien we rond vier uur wilden stoppen, werd Luzern als einddoel van de dag gekozen. Helaas bleek het daar erg druk en waren er allemaal wegen afgesloten voor een hardloopwedstrijd. Na twee rondjes door het centrum kwamen we uiteindelijk toch op de goede weg en hadden we de camping snel gevonden.
Op de camping bleek dat voor maar een paar euro meer we in plaats van een  kampeerplaats een chaletje konden huren. Aangezien het al half vijf was en het gestopt was met zachtjes regenen, hoefden we niet lang na te denken over deze optie. Zo zaten we dus warm en droog in een kamertje van drie bij vier met een tweepersoonsbed, een stapelbed, een tafel met vier stoelen en een prullenbak.  Zelf hebben we daar nog het campingbedje van Evi aan toegevoegd. Daar konden we gelukkig bij zonder de hele vouwwagen open te hoeven maken.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden, was het tijd om te kijken wat we zouden eten. Koken mag in ons chaletje niet en om nu in de regen de keuken van de vouwwagen te gaan gebruiken, leek ons ook geen goed idee. De oplossing bleek dat cafetaria van de camping. Niet echt goedkoop maar de schnitzels en de frietjes hebben we ons goed laten smaken.

Na het eten was er nog tijd voor een filmpje en een spelletje en toen was het tijd om te proberen de kinderen in bed te krijgen. Evi hadden we snel in het campingbedje. Slapen wilde mevrouw echter niet. Ze heeft eerst liggend en daarna staand alles bij elkaar geschreeuwd. Toen dat niet bleek te helpen heeft ze een half uurtje door haar bed gewandeld en vriendelijk naar ons staan te lachen. Uiteindelijk is ze toch maar gaan liggen en na nog wat gejengel is ze uiteindelijk in slaap gevallen. De rest van de nacht hebben we haar niet meer gehoord. Luuk heeft eerst een groot deel van zijn arsenaal aan vertragingstactieken ingezet maar toen hij geen geloofwaardige smoesjes meer wist te verzinnen, is hij zonder problemen gaan slapen. Hij is in de nacht nog wel een keer wakker geweest maar verder hebben we ook hem niet meer gehoord. Dat kan ook komen omdat we zelf moe waren want ook papa en mama sliepen ruim vóór tien uur.

zondag 28 april 2013                                     Oriago – Venetië
Het heeft afgelopen nacht de hele nacht geregend. Toen we vanmorgen wakker werden, was het nog steeds niet droog. Omdat we geen vouwwagen op hoefden te ruimen, konden we uitslapen tot kwart over zeven en na een eenvoudig ontbijtje konden we om half negen weer op pad. Waar gisteren er een aantal uren nodig was om de Gotthard-tunnel te passeren, konden we vandaag probleemloos doorrijden. Luuk heeft in alle tunnels uitgebreid met zijn verschillende zaklampen rond geschenen en heeft zich uitgeleefd met zijn fototoestel en zijn CD-speler. Evi was nog niet helemaal wakker dus die heeft eerst nog maar een uurtje geslapen.

De eerste uren van de rit heeft het onafgebroken geregend. Pas nadat we Milaan voorbij waren, werd het langzaam droog, kregen we af en toe een zonnetje te zien en steeg de temperatuur langzaam naar de dubbele cijfers. Tijdens de middagpauze konden we zelfs buiten in een t-shirtje onze broodjes opeten.

Zonder noemenswaardige problemen kwamen we om kwart over drie aan op camping Serenissima. Ze hadden nog meer dan voldoende plaatsen dus een geschikt plekje was zo gevonden. De volgende twee uur hebben we onze hele handel opgebouwd. Luuk heeft geholpen met het aangeven van spijkers en Evi heeft zich vermaakt met het plukken van bloemetjes en het rondkruipen over het gras. Na het opbouwen van de tent was het tijd voor het opwarmen van de nog steeds keihard bevroren gehaktballetjes in tomatensaus. Iedereen had flink honger dus we hebben het ons goed laten smaken en het was in no-time op. Daarna zijn Luuk en Evi nog even in bad geweest en daarna heeft zich het ritueel van zaterdagavond herhaald.

Maandag 29 april 2013                                 Oriago – Venetië
Vanmorgen werden we wakker door een geluid dat we eigenlijk niet wilden horen: het regende. Blijkbaar is ook de Italiaanse meteo niet in staat een betrouwbare weersvoorspelling af te leveren. Omdat we na twee dagen in de auto niet meteen steden wilden gaan bekijken, hebben we vanmorgen een kort oriënterend rondje door de omgeving gereden. Onze belangrijkste ontdekking is natuurlijk een hele grote supermarkt op maar vijf minuten rijden van de camping. We hoeven dus niet bang te zijn dat we verhongeren.

Na het verkenningsrondje en het aanvullen van de voedselvoorraad was het al behoorlijk opgeklaard en was de temperatuur al boven de twintig graden. Zo konden we de rest van de middag dus lekker voor de tent doorbrengen. Luuk heeft met zijn loopfiets vele rondjes naar het toiletgebouw gemaakt. Helaas vergat hij ook een keer dat hij daar moest plassen en toen ontdekte hij dat als hij in zijn broek plaste, zijn zadel nat werd.

Dinsdag 30 april 2013                                    Oriago – Venetië
Toen we gisteravond naar bed gingen, was het helemaal helder en nog niet zo koud. In de loop van de nacht is het weer helemaal dicht getrokken en toen we vanmorgen rond tien uur op pad wilden gaan, begon het weer te regenen. 1-0 voor de Italiaanse meteorologen want dit stond inderdaad op de weersvoorspelling die bij de receptie hing. Aangezien deze ook voorspelde dat het tot een uur of vier zou blijven regenen, zijn we maar niet naar Venetië gegaan maar zijn we naar Treviso gereden. Dit stadje ligt zo’n 35 kilometer verderop en zou volgens de reisgids een leuke mengeling zijn van modern en klassiek. Met wat moeite  raakten we auto uiteindelijk kwijt in een parkeergarage net buiten het oude centrum. Van daaruit zijn we vervolgens de stad in gewandeld. Er waren inderdaad veel oude gebouwen en daarbij nog veel meer moderne winkels. Hier zie je niets van de crisis.

We hebben ruim een uur rond gedwaald door de straatjes en langs de riviertjes die overal stromen. Na een bezoek aan de grote Dom was het tijd om een hapje te eten. Onder één van de vele arcaden hebben we wat panini’s besteld en deze hebben we met z’n vieren lekker opgepeuzeld. Evi had wat moeite met de gesmolten mozarella maar het bijbehorende brood met ham heeft ze niet laten liggen. Luuk hoefde niets van het beleg dus hij heeft alleen droog brood gegeten.

Aangezien het na het eten gestopt was met zachtjes regenen, zijn we terug gegaan naar de auto en zijn we terug gereden naar de camping. Daar hebben we geprobeerd om de kinderen nog een uurtje in bed te leggen maar daar hadden ze na een powernap in de auto geen behoeft meer aan.

Omdat het vanmiddag weer droog was, heeft Evi evenals vorige dagen weer door het gras en de modder gekropen. Daarin is ze minder kieskeurig dan Luuk. Die maakt zijn handjes liever niet smerig. Evi heeft daar geen enkele moeite mee. Na een halfuurtje buiten ziet ze er uit als een varken en tot nu toe moet ze nog iedere dag in bad.

Vanavond hebben we lekkere garnalen gewokt en daarna hadden we zalmmoten met spekjes en champignons uit de oven. Ook Luuk en Evi vonden de zalm goed te eten maar de voorkeur van Evi ging toch uit naar de gebakken aardappeltjes en heeft Luuk zich uitgeleefd op de broccoli.

Woensdag 1 mei 2013                                  Oriago – Venetië
Luuk had gisteravond besloten dat hij geen zin had om te slapen. Hij heeft tot negen uur verhaaltjes verteld en met auto’s gespeeld. Ook moest hij twee keer plassen en had hij dorst, nog behoefte aan een verhaaltje en een liedje en had hij nog geen kusje van papa gehad. Uiteindelijk is hij in slaap gevallen toen het donker werd. Gelukkig was hij vanmorgen niet al weer om zeven uur wakker zoals de voorgaande dagen. Zo was hij toch nog een beetje gezellig vandaag.

Bij het ontbijt bleek dat er vandaag niet veel broodjes in de winkel waren. Om half negen waren er alleen nog croissants te krijgen. Blijkbaar wordt er de Dag van de arbeid niet hard gewerkt bij de bakker. Na het ontbijt hebben we een rugzak volgeladen met de benodigdheden voor de dag en om tien uur zijn we richting bushalte gewandeld. Al snel kwam er een bus en zonder te kijken naar het busnummer zijn we ingestapt (net zoals de meeste andere kampeerders die stonden te wachten). Halverwege de rit werden we echter aangesproken door een Italiaanse die wel door had wat onze bestemming was. Blijkbaar ging bus 10 niet naar Venetië maar moesten we ergens overstappen op lijn 6. Ze heeft ons gewezen waar we eruit moesten en ze heeft ons verteld welke bussen we dan voor de terugreis moesten hebben.  Zo kwamen we uiteindelijk om elf uur bij het busstation van Venetië aan. Daar hebben we eerst gekeken welke bus ons eventueel rechtstreeks terug naar de camping kon brengen en hoe laat die ging. Daarna heeft Luuk nog een bezoek gebracht aan het toilet en daarna zijn we de stad in getrokken. Als snel bleek een buggy met inhoud geen heel handig vervoermiddel in deze stad. De vele bruggen met kleine traptreden zorgden ervoor dat we flink moesten sjouwen.

Gelukkig zorgde Luuk ervoor dat het tempo niet al te hoog werd. Hij heeft een oud digitaal fototoestel bij zich en wilde op iedere brug een foto maken. Aangezien we zo zelf ook wat konden filmen en fotograferen, was dat niet echt een probleem. Onderweg hebben we Evi nog een banaan gevoerd en op een leuk pleintje zonder kanaal in de buurt heeft ze een tijdje rond kunnen lopen. Daar was ook een meisje van Luuk zijn leeftijd dat haar erg interessant vond en maar om haar heen bleef hangen. Toen we weg gingen, was ze bijna in tranen en bleef maar roepen ‘ciao picollino’.

Aangezien we hadden besloten het eerste deel helemaal te voet te doen, had Luuk toen we eindelijk bij het Piazza San Marco kwamen de pijp aardig leeg. Hij leefde echter helemaal op toen hij op het plein achter de duiven aan kon rennen. Ook Evi heeft enthousiast mee op de duiven gejaagd. Na de duivenjacht hebben we bij het dogepaleis gepicknickt en nadat Petra en Luuk weer een toilet bezocht hadden, hebben we de vaporetto (waterbus) genomen naar het busstation. De vaporetto ging helemaal over  het canal grande dus we hadden genoeg te kijken onderweg. We hadden wel de bus met heel veel tussenstops zodat we bij aankomst op het station net te laat waren voor de bus naar de camping. Dat betekende dus een half uurtje wachten. Daarna schoot het wel beter op dan vanochtend. We hoefden namelijk niet over te stappen en een hele woonwijk werd overgeslagen zodat er toch gauw een stuk of tien haltes minder hoefden te worden aangedaan.

Ondanks een paar regendruppels vlak voordat we vanmorgen op pas wilden gaan, was het vandaag heerlijk weer. De zon heeft veel geschenen en het was zo’n 24 graden. Perfect weer voor een bezoekje aan Venetië. Zowel vanwege het weer als vanwege de drukte lijkt zo’n bezoekje in de zomer ons geen pretje. We vonden het nu namelijk al behoorlijk druk en het is nu toch echt geen hoogseizoen.

Toen we om half vier op de camping terug waren, was het nog steeds lekker weer en konden de kinderen lekker buiten spelen. Tim is nog even op pad geweest om stokbrood te regelen maar dat is helaas niet gelukt. Later hebben we bij de barbecue dus maar het oude brood van gisteren opgegeten. Bij de huidige vochtigheidsgraad wordt het gelukkig niet snel droog en kun je het op de barbecue snel weer knapperig maken.

Donderdag 2 mei 2013                                 Oriago – Venetië
Na de mooie dag van gisteren was het vandaag helaas weer een mindere dag. Om zes uur vond Evi dat ze al genoeg had geslapen en ze liet dat duidelijk horen. Als gevolg daarvan was ook Luuk op tijd van de partij. Echt uitgeslapen waren ze allebei echter niet. Toen vervolgens bleek dat het weer ook nog eens niet zodanig was dat we lekker een dagje op de camping konden blijven, hebben we de auto maar gepakt en zijn we naar Ravenna gereden. Ondanks dat het ‘maar’ 135 kilometer waren, hebben we er toch ruim twee uur over gedaan. Dat kwam omdat de hele route over wegen ging waar maar 90 kilometer per uur gereden mocht worden en waar het één lange file was van vrachtwagens die de maximumsnelheid niet haalden. Tussendoor was er nog een klein jongetje dat vond dat hij moest plassen maar die dat niet staande kon terwijl er een graver in de buurt aan het werk was.

Toen we uiteindelijk in Ravenna aankwamen, regende het daar behoorlijk en was het al bijna etenstijd. Na een korte wandeling door de stad, hebben we op het centrale plein in een café wat tosti’s en croissants gegeten en daarna hebben we de stad verder verkend.

Het oude centrum was leuk om doorheen te wandelen alleen is het ongetwijfeld mooier als het droog is. Het rondje dat we gewandeld hebben, leidde ons langs een aantal gebouwen die op de werelderfgoedlijst van de Unesco staan. Van buiten zagen ze er prima uit. Van binnen hebben we alleen de Basilica di San Vitale en het mausoleum van Galla Placidia bekeken. Ravenna is vooral bekend vanwege de mooie mozaïeken en in de basiliek en het mausoleum zijn prachtige voorbeelden daarvan te vinden.

Hoewel ons entreekaartje ook nog toegang bood tot enkele andere bezienswaardigheden hebben we daar vanwege de tijd en de vermoeidheidstoestand van  Luuk en Evi maar van af gezien. Tegen vier uur vertrokken we weer richting Oriago. Eerst hebben we nog even de tank vol laten gooien. Dat ‘laten gooien’ was eigenlijk niet de bedoeling maar het bleek dat ze bij het betreffende tankstation een rij voor service en een rij voor zelfservice hadden. En wij stonden blijkbaar in de verkeerde rij. Het verschil was ongeveer tien cent per liter.

Na een rit van een kleine twee uur over de autosnelweg via Bologna en Padova waren we om zes uur terug op de camping. Daar hebben we nog snel een voedzame pastamaaltijd in elkaar geflanst en daarna hebben we geprobeerd de kinderen in bed te krijgen. Die hadden echter allebei op de terugweg zo’n anderhalf uur geslapen dus die waren niet van plan om de oogjes snel weer dicht te doen. Diep bedroefd hebben ze zich uiteindelijk toch moeten schikken in hun lot. Nu maar hopen dat ze het de rest van de nacht ook volhouden.

Vrijdag 3 mei 2013                                         Oriago – Venetië
Het was al bijna half acht toen Luuk vanmorgen begon te kletsen. Vrij snel daarna meldde ook Evi zich dus toen was het verder gedaan met de rust. We hadden voor vandaag geen plannen dus hebben we op ons gemak ontbeten. Tegen dat we daarmee klaar waren, was de ochtendmist al wat opgetrokken en liet de zon zich af en toe zien. Omdat we vandaag gewoon bij de tent wilden blijven, hebben we eerst een territorium voor Evi afgebakend. Met het windscherm en het kleine tafeltje hebben we haar bewegingsvrijheid behoorlijk ingeperkt. Ze was het er niet mee eens maar ook binnen haar gebied wist ze genoeg blaadjes, takjes en andere zaken te vinden om in haar mond te stoppen.

In de loop van de dag werd het steeds zonniger en warmer dus we hebben ons prima weten te vermaken op de camping. Tegen de avond begon het wat te rommelen en er viel wat regen maar dat stelde gelukkig niet zo veel voor. Morgen voorspellen ze ook nog een mooie dag. Mocht dat inderdaad zo blijken te zijn dan gaan we nog een dagje Venetië in.