Woensdag 5 januari 2005

Pushkar ligt duidelijk in een gebied waar marmer wordt gewonnen. Langs de weg naar Jaipur was het dan ook een lang lint van bedrijfjes die marmer en graniet verkochten. Het marmer was in grote platen of brokken zichtbaar en ze hadden het spul in vele verschillende kleuren.

We kwam vrij vroeg aan in het luxe Shahpura house. Daar hadden we weer zeer aangename kamers en heerlijk warm water en een bad. Onderweg waren we nog even bij een pretpark gestopt omdat Petra naar de WC moest. Het duurde even voordat ze bij de kassa begrepen dat ze alleen maar naar de WC wilde maar toen kwam alles toch snel goed. De dame bij de kassa wenste zelfs geen fooi aan te nemen. Dat hadden we nog niet meegemaakt deze reis…..

Na aankomst in het hotel hebben we eerst op het dakterras in de zon een sandwich gegeten en daarna hebben we ons naar de oude stad laten rijden. Daar hebben we het City Palace bezocht. Het was slecht voor een deel te bezichtigen aangezien de rest van het paleis nog wordt bewoond door de maharadja van Jaipur en zijn familie. Het paleis was weer erg mooi. Veel mooie binnenplaatsen met bewerkte muren, deuren etc. Ook waren er twee grote zilveren vaten waarin het Gangeswater werd vervoerd toen de maharadja een bezoek bracht aan Engeland. Hij moest natuurlijk wel elke dag kunnen badderen in echt Gangeswater. Dat werd hem dus in die grote vaten nagestuurd.

Na het Stadspaleis zijn we op zoek gegaan naar het Paleis der Winden (Hawa Mahal). Dit is het gebouw waar de vrouwen van het hof op de balkonnetjes achter de uitgehakte rasters naar buiten konden kijken zonder gezien te worden. Het gebouw is vijf verdiepingen hoog en maar zo’n twee meter diep. Onderweg er naartoe werden we continu lastiggevallen door bedelaars en straatverkopers. Maar goed dat we in Egypte al geleerd hadden hoe je daarmee om moet gaan….

Terug in het hotel hebben we genoten van een lekker heet bad en daarna was het tijd voor een uitstekend diner. De bediening was voor de afwisseling eens uitstekend en daar kreeg de goede man dan ook een leuke fooi voor.

Donderdag 6 januari 2005

Na het ontbijt werden we naar het fort van Amber gereden. Dit fort ligt een stukje buiten Jaipur en was vroeger het machtscentrum van Rajasthan. In colonne werden we op olifanten de berg opgedragen. Tussen de olifanten liepen vele vervelende verkopers rond die maar bleven roepen hoe goed en goedkoop hun prullen wel niet waren. Boven bij het fort moesten we de olifantenchauffeurs betalen maar onze fooi vonden ze toch wat aan de magere kant. Helaas voor hen kregen ze niet meer.

In het fort hebben we een uurtje rondgedwaald door de ontelbare kamertjes, gangen en binnenplaatsen. Ondertussen kon je genieten van het uitzicht op het omringende land. Na ons bezoek aan Amber zijn we nog een half uurtje omhoog gewandeld naar Jainargh fort. Hier hadden we toch kaartjes voor gekregen toen we het stadspaleis bezochten dus vonden we dat we het ook maar moesten bezoeken. Als fort stelde het niet zo veel voor maar ze hadden het grootste verplaatsbare kanon ter wereld en een schitterend uitzicht over Fort Amber.

Na ons bezoek aan de twee forten zijn we gedropt bij een restaurant voor toeristen. Samen met een bus Amerikanen en een lading losse westerlingen hebben we hier redelijk gegeten. Daarna mochten onze gidsen ons dan eindelijk meenemen naar de winkeltjes van hun ‘vrienden’. Slechts één voorwaarde: geen zilver, wel textiel. De eerste stop was bij een juwelier…….. Zucht……

Na twee minuten stonden we weer buiten. De volgende stop was bij een textielwinkel. Hier zijn we wat langer geweest. Het programma zat goed in elkaar: eerste een rondleiding om te zien hoe ze hun textiel bedrukten (interessant !!!), vervolgens een uitweiding over de verschillende kwaliteiten en vervolgens het verkoopverhaal. Helaas voor de enthousiaste verkoper had hij niet beschikbaar dat onze dames zover kon krijgen om de beurs te trekken. Hoe vaak hij ook herhaalde hoe mooi, knap etc dat ze waren; er werd niets gekocht. Het aanbod om (zonder schoenen) dan de dingen aan te wijzen die ze wel mooi vonden werd afgewezen en buiten waren we nog net getuige van het feit dat onze chauffeurs wel degelijk betaald krijgen voor het afleveren van toeristen. Helaas was het in ons geval verspild geld.

Na onze winkelavonturen hebben we ons weer af laten zetten bij het stadspaleis. Daar wilden we nog het Observatorium bezoeken. Jai Singh II liet in de 18^e eeuw allerlei meetinstrumenten bouwen waarmee hij metingen kon doen aan het heelal. Alleen de schaal waarop hij de instrumenten liet bouwen was een beetje afwijkend. Neem bijvoorbeeld een zonnewijzer van 27 meter hoog en 45 breed. Zo had hij ook instrumenten staan om de verschillende sterrenbeelden te meten en een apparaat waarmee hij zijn andere instrumenten kon ijken.

Helaas waren we zo dom om de gidsen bij de ingang te negeren. Nu hebben we wel lopen speculeren wat de taak van de verschillende opstellingen was maar weten we er uiteindelijk nog niets van.

Tot slot van ons bezoekje aan Jaipur hebben we nog een rondje gemaakt door de smalle straatjes van de oude stad. Helaas niet van die bazaartaferelen die we ons van Egypte herinnerden maar het was toch wel weer eens leuk om het ‘echte leven’ van zo’n stad te zien. Onderweg kwamen we nog een soort van processie tegen. Er zat niet echt tempo in want om de tien meter bleven ze staan en begon de joekskapel muziek te maken.

Na terugkomst in het hotel was het tijd om een uurtje te relaxen en ´s avonds hebben we weer gewoon in het hotel gegeten. Er was niemand die nog op pad wilde om in de stad een leuk restaurantje te gaan zoeken.