Zaterdag 1 januari 2005
Na het zoveelste ontbijt met toast en ei vertrokken we om 09.00 uur richting Jodhpur. Daar kwamen we om half drie aan in het luxe Bal Samand Palace Hotel. Onze kamers waren niet in het paleis zelf maar in de tuin. Bij nader inzien bleken het de voormalige stallen te zijn. Daar was verder niets meer van te merken want het waren prima kamers die van alle luxe waren voorzien.
Na een kopje bouillon gedronken te hebben, belde Petra even naar huis om iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen. In Jaisalmer hadden we geen beschikbaar netwerk voor onze GSM en dus hadden we even moeten wachten. Daarna hebben we een wandelingetje gemaakt door de enorme tuin van het hotel. Er was een golfbaan, een zwembad, een stuwmeer voor de watervoorziening van de tuinen, een restaurant en natuurlijk het paleis zelf. We hadden helaas geen tijd meer om dit ook nog te bezichtigen. Herman en Angelien hebben ’s avonds nog wel een rondleiding gehad en het moet er prachtig hebben uitgezien.
Vervolgens
vertrokken we naar het Meherangarh fort. Ook dit fort ligt weer op een rots hoog
boven de stad. Het was het mooiste fort dat we in Rajasthan gezien hebben.
Binnen werden we met behulp van een walkman rondgeleid en ondertussen werden we
voorzien van allerlei wetenswaardigheden over het fort en de stad. Vanaf de
muren van het fort had je een prachtig uitzicht over de blauwe stad Jodhpur. De
blauwe kleur van de huizen is het gevolg van het vermengen van de pleisterkalk
met kopersulfaat. Dit hield de termieten op afstand maar kleurde wel alles
blauw. Na de gebruikelijke babbeltjes met plaatselijke Indiërs en nadat er weer
foto’s van Petra waren gemaakt, gingen we terug naar het hotel. Daar hebben we
’s avonds in de tuin lekker zitten eten. Hier werden de vuurkorven Brandend
gehouden door een ex-militair die er, nadat we hem een paar bankbiljetten in de
hand hadden geduwd, voor zorgde dat we het niet koud kregen.
Terug op onze kamer slaagde Petra erin om ons buiten onze badkamer te sluiten. De deur was dicht en ging niet meer open. Gelukkig is Tim een redelijke inbreker en dus konden we de rest ons verblijf nog wel via ons binnenplaatsje, door de hordeur en via de schuifpui naar het toilet. Hij heeft er wel een dagje hoofdpijn door gehad (zo’n deur is nog best hard als je ‘m tegen je hoofd krijgt) maar het scheelde weer een monteur midden in de nacht.
